Bir tür kutlama yapayım dedim kendi kendime...
Kendimle geçirdiğim bir akşamdan bu fotoğraflar...100. yazı şerefine...
Tatlı bloğum benim, en sevdiğim oyuncağım...İyi ki başladım sana yazmaya...Başkalarına yazdığım e-postala şimdi kimbilir hangi dehlizinde sanal çöplüğün...Kalplere yazmıştım halbuki çoğunu, sevdiklerime, arkadaşlarıma. Geri dönüp bakarlar mı ki acep, bazen...
Bir ara kendime grup yapmıştım gmailde. En kıymetlilerimi seçmiştim, sağda solda gördüğüm çoğu kişisel gelişime dair şeyleri yorumlar yazardım. Epey de sürmüştü bu çabam... Kendim gelişiyorum ya, aman ha, sevdiklerim geride kalmasın, neme lazım. Arada bir de fırçalardım onları:
"Ulen ben sizin için çalışıyorum, insan iki satır 'aslan elif, sen bizim her şeyimizsin,' falan yazar, olmadı iki emoji yollar..."
Sessiz sedasız okurlar mıydı onu bile bilmem. Birkaçı okurdu, ama adres listesinde öyle çok isim vardı ki...Yonca Topbaş bile vardı...Şu gazeteci olan. Şimdi çok şirin görünüyor.
Hepsi sanal çöplükte...
Oysa şimdi bloğum var, hepsi şimdilik kayıt altında.
Yaza yaza büyüyorum ben...Baka baka sulara...
Çok yaşa sen bloğum... Çok yaşa...
Yavrum sen yazmışsın, üstüne düşeni yapmışsın, gerisi kişinin kendi yolu. Kimi o yazılanlara ihtiyacı vardır, okur, kimi biraz daha yolda yürümesi lazımdır, okumaz, kimi oraları geçmiştir, yine okumaz. Kimi o an okur, kimi sonradan okur. Olasılıklar bol. Ben olsam, yazar, gerisine karışmam. Evrende o yazı yolunu bulur, sen yeter ki, isteğin doğrultusunda, üret :)
YanıtlaSil