YAKIŞSA DA, YAKIŞMASA DA...

Bana yakıştıramamışlar elimdeki sigarayı...Beni seven bir kaç kişi...

“Sana hiç yakıştıramadık”

Oldu. Peki.

Yakıştırdığınız şeyleri yaptım elli sene, de ne oldu?

Olanı diyeyim size: kendim neydim unuttum.

Bana yakışan şeyleri ben sandım. Sıfatlar karıştı birbirine.

Akıllı elif  almış tüm saçmalıklarımı elimden. Aptalları dizdi karşıma, kudurdum...Geri dönüp baktığımda ne aptal gördüklerim bana en büyük öğretmen olmuş, sustum oturdum.

Mükemmel elif almış hata yapma hakkımı benden.   En basit hatada kendimi yerden yere vurdum. Cesaretimi köreltmiş, neredeyse adım atamaz olmuşum.

Yardımsever elif almış beni elimden. Benden bir şey talep etmeyen başkaları için kendimce çırpınıp durmuşum. Derman oluyorum sanırken, nice kalpleri soğutmuşum. Kaçtıkça başkalarına, kendimden yorulmuşum.

Adil elif şaşırtmış terazimi, kabullenmeyi unutmuşum.  Hak vardır sanıp ararken bir de baktım ki, en büyük haksızlığım kendimeymiş, yargıçlarımı suçlayıp, mahkemelerimde boğulmuşum.

İyi kalpli elif almış tüm kötü de olabilmenin lüksünü  benden, gündüz içime sakladıklarımı, gece rüyalarda kusmuşum.

Sanatçı elif  almış tevâzumu benden. İnsan ayırmam derken, insan ruhunun etiketlenmiş haline itibar eder olmuşum. Bu dünyaya her kalbin güzellik sunduğunu neredeyse unutmuşum. En büyük kibirlerin, en zarif paketlerde saklandığını farkedince  durulmuşum.

Bana yakıştıramadıklarıyla sevdiklerimin karşısındayım.

Makyajsız, maskesiz, yargıladıklarımızla sınandığımızın ziyadesiyle farkında, kime ne yakışmış ne  yakışmamış diye düşünmeden iyisiyle, kötüsüyle, kendini ve tüm dünyayı olduğu gibi kabullenmeye niyetli ben...

Günahıyla sevabıyla insanoğluyuz bir müddet ne de olsa...

Yakışana da, yakışmayana da olay bundan ibaret...