GEL EY ELLİ

Gel ey elli…

Kim tırsar senden?

Sen kork ellisini seven kadından!

Ne elalemi kalmıştır, ne umuru ellisinde bir kadının. Çoktan bırakmıştır meraklı gözleri ardında.

Kendisini daha çok görebildikçe, başkalarına görünme yükü azalmıştır.Bu sayede görünmez olmuştur kazayakları. 

Hayattaki yegâne adaletin yılların tekelinde olduğunu anlamıştır. Hamarata da eşittir elli, genel müdüre de, beceriksizine de… Akıllısına da, bilgilisine de, ve hatta güzeline de, çirkinine de.

“Aaa! Nasıl olur!” diyenleri azalmış, “Amaaan, siktir et,” diyenleri çoğalmıştır. 

Yargıçlarının hepsi emekli olmuştur, bazıları müşavirlikte dirense de.

Hesaplar kapanmış, muhasebeciler de yazlıklara yollanmıştır.

Saçma düzenlerin saçma kuralları, kanunları karşısında Jean d’Arc’tır artık.

Kulakları daha iyi duyar, çünkü sesleri azalır ellisinde kadının. 

Gözleri daha iyi görür, nereye bakacağını bilir çünkü.

Varsın erisin kemikler, her şeye karşı daha diktir omuzları, çünkü dayanılamayacak acı yoktur, çoktan öğrenmiştir.

Bundandır çoğu kadın ellisinden sonra renklere bürünür, çoluğu çocuğu şaşırır.

Saturn vız gelir, mars tırıs gider. Bırak dünyayı, esas yıldızlarla barışmıştır- ki bu en önemlisidir, bilen bilir…

Dünyayı kurtarmasa da olur artık… Küçücük dokunuşların ufacık alanları aydınlatmaya yettiğini anlamıştır.

Bir güzel temizlemiştir kalbini, artık kendi başının tacıdır.

Tasdiksiz, kanıtsız, kendine yeter... Hayatın içinden almıştır alacağını.

Bir elli daha şansı var mıdır, artık merak etmez. Gerekmez ne öncesi, ne sonrası.

Bundan sonra ona tek gerekeni bilir: bu kadarın yettiğinin ziyadesiyle idrakı…

Bir de aynası...

Asla aynasız çıkmayan oyun arkadaşlarıma...