Ağır geliyor.
İnsan olmak ağır geliyor. İyi olmak bin kilo. Kötü olmak ise bir milyon.
Bencil dediklerim, bir ton. Her şeye koşmaya çalışanlar on bin ton bu ara.
Normalmiş gibi yapmak yüzbin ton. Yüzbin diye bir rakam var mıdır? Düşünmek zor geliyor.
Düşünmeden yaptıklarım dengeliyor beni.
Uyanırken gerinmek, boş boş sokağa bakmak, höpürdeterek kahvemi içmek, sarımsak soymak, çorba karıştırmak, saçımı taramak.
Gerisi zor geliyor.
Uzaklar daha bir uzak oldu. Yakınlar yalan.
Her anıdan bir müzik kalır ya hafızada. Bir şey kalmasın istiyorum bu günlerden, bu yüzden sevdiğim şarkıları dinlemiyorum, tanımadığım şeyleri açıyorum Spotify'da.
Belli ki bir şey de kalsın istiyorum ki, oturdum yazmaya.
Üç beş satır. En ağır geldiği anda.
Sıkışan göğsümü açmak için.
İyi olmaya zorlamanın saçmalığında.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder