Dünya çıldırmadı.
İnsanlık zıvanadan çıkmadı.
Hep böyleydik.
İnsanın içindeki karanlık hep aynıydı.
Yoksa yanar mıydı imparatorluklar, atılır mıydı bombalar, yapılır mıydı katliamlar?
İnsandan sabun yapmayı akıl edenler oldu, dahası var mı zulmün?
Alındı mı dersler?
Belli ki hayır.
O halde sana sesleniyorum ey modern insan!
Ey elinde bir telefonla dünyaya hakim olduğunu sana insan!
Önce kapat o ekranları. Hepsini.
İçin bir durulana kadar da açma.
Bırak böğğ böğğ ağlamayı.
Önce bir sakinleş. Git ağaç altı mı bulcan, su kenarı mı, bir otur sakinleş.
İnsan hep aynıydı. Shakespeare'den, Tolstoy'dan bu yana. Dostoyevski'nin Raskolnikov'undan bu yana. Hep aynı insan muhatabın.
Hatırlayana kadar sus, otur.
Farkedeceksin ki, sen sadece daha fazla şeye maruzsun. O ekranlar var ya o ekranlar! Sana adım, kalori saydırırken , bütün hesaplarını şaşırtan, yolları buldurturken, yoldan çıkmana sebep olan, bütün ekranları kapat. Orwell'den özlü söz paylaşmayı seversin, bir daha dön de oku o kütabı, ne demiş adam.
O liste başı dizileri seyrederken kapattığın ruhunu bir açmayı dene. Kendinle kalmayı dene.
Sağduyun yerine gelene kadar da açma.
İnsanlık nereye gidiyor, söyleyeyim: nereye gitmesi gerekiyorsa bu kafayla, oraya gidiyor.
Sosyal medya yargıcı olmayı bırak.
Kapa ekranlarını.
Hele bir sakinleş.
İzlemeyi, izlenmeyi sen kontrol edebilene kadar bekle.
Kendi içini bir dengele hele.
İnsan aynı insan.
Sen sadece aklını da, ruhunu da ekranlara rehin verdin. Farket bi hele.
Netflix'ini, Iphone'unu kendine yetecek kadar kullanacak idraka gelene dek de açma bence.
Bu kez bana kızacaksın muhtemelen.
Kız, ama bir düşün.
Ademoğlu aynı ademoğlu.
Bunca zamandır akıllanmadıysa, dur düşün nerede yanlış diye.
Durulmadan bulamayacaksın yanıtı, galeyana gelme.
En azından kendine etme!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder